Redakcja Tesla Polska 
Tesla i ambitne plany autonomicznych taksówek: krytyczne spojrzenie byłego CEO Waymo
Zawsze mnie fascynowały te wielkie ambicje Tesli w dziedzinie autonomicznej jazdy i wizja stworzenia globalnej sieci robotaxi. To temat, który od lat rozpala dyskusje w całej branży – zarówno motoryzacyjnej, jak i technologicznej. Niedawne uwagi Johna Krafcika, byłego szefa Waymo, jednego z potentatów na rynku autonomicznych pojazdów, rzuciły na to wszystko zupełnie nowe światło. Krafcik wskazał na uderzającą dychotomię między tym, co Tesla deklaruje, a tym, co faktycznie osiągnęła w sektorze robotaxi, jednocześnie, co ważne, doceniając jej ogromny sukces w sprzedaży tradycyjnych aut elektrycznych.
Krytyka Johna Krafcika: rozbieżność między obietnicami a rzeczywistością
W swojej wypowiedzi dla Business Insider, John Krafcik powiedział otwarcie, że Tesla „nigdy nie konkurowała z Waymo”, jeśli chodzi o oferowanie przejazdów robotaxi publicznym pasażerom. Przyznam szczerze, że te słowa mnie zaskoczyły, choć w głębi duszy spodziewałem się czegoś podobnego. To kluczowa uwaga, która podkreśla fundamentalną różnicę w modelach biznesowych i strategiach wdrożeniowych obu firm. Wyobraźmy sobie Waymo, spółkę-córkę Alphabetu, która od lat aktywnie rozwija i testuje swoje usługi autonomicznych taksówek, oferując je publiczności w ograniczonych obszarach. Tymczasem Tesla, pomimo niezliczonych zapowiedzi, wciąż nie uruchomiła komercyjnej usługi robotaxi. Krafcik poszedł nawet dalej, twierdząc, że Tesla „całkowicie i kompletnie zawiodła w tym zakresie przez każdy z 10 lat, w których o tym mówili”. To naprawdę mocne oskarżenie, które podważa wiarygodność długoterminowych obietnic firmy w obszarze w pełni autonomicznej jazdy.
Dekada ambitnych obietnic: wyzwania w rozwoju FSD i robotaxi
Słowa Krafcika o „10 latach mówienia” to dla mnie idealne podsumowanie historii ambitnych zapowiedzi Tesli dotyczących technologii Full Self-Driving (FSD) i jej potencjalnego przekształcenia w sieć autonomicznych taksówek. Pamiętam doskonale, jak od momentu wprowadzenia funkcji autopilota, Tesla nieustannie podsycała nadzieje, sugerując, że jej pojazdy są na prostej drodze do osiągnięcia pełnej autonomii. Wielokrotnie przedstawiano wizję, w której właściciele Tesli mogliby wynajmować swoje samochody jako robotaxi, generując tym samym pasywny dochód. Jednak pomimo ciągłych aktualizacji oprogramowania FSD Beta i rosnącej liczby użytkowników testujących, technologia ta wciąż nie osiągnęła poziomu, który pozwalałby na powszechne, a co dopiero bezzałogowe, komercyjne usługi robotaxi bez ludzkiej interwencji. Nie dziwię się, że Krafcik wyraził frustrację – sam czuję podobnie, obserwując tempo i skalę postępów Tesli w tym obszarze.
Dominacja Tesli na rynku pojazdów elektrycznych: niezaprzeczalny sukces sprzedażowy
Ale żeby nie było, że tylko krytykuję, Krafcik, i ja razem z nim, musiał przyznać jedno: Tesla osiągnęła niezaprzeczalny sukces w sprzedaży samochodów. „Sprzedali wiele samochodów” – te proste słowa podkreślają, że Tesla zdobyła dominującą pozycję na globalnym rynku pojazdów elektrycznych. Co tu dużo mówić, firma zrewolucjonizowała całą branżę motoryzacyjną, popularyzując samochody elektryczne i zmuszając tradycyjnych producentów do szalonej adaptacji. Ich strategie marketingowe, innowacje w zakresie akumulatorów i zasięgu, a także budowa własnej sieci ładowania, pozwoliły im zdobyć ogromne udziały w rynku i stać się jednym z najcenniejszych producentów samochodów na świecie. Dla mnie to właśnie ten dualizm – gigantyczny sukces w sprzedaży aut i trudności z robotaxi – najlepiej oddaje, gdzie dziś Tesla stoi.
Odmienne podejścia do autonomii: Waymo vs. Tesla
Komentarze Krafcika rzucają światło na coś fundamentalnego: na różnice w podejściach Waymo i Tesli do rozwoju autonomicznej jazdy. To, co uderza mnie najbardziej, to jak odmienne filozofie stoją za tymi firmami. Waymo, podobnie jak wielu innych graczy, skupia się na osiągnięciu autonomii poziomu 4 (L4), gdzie pojazd może samodzielnie poruszać się w określonych obszarach geograficznych i warunkach pogodowych, bez potrzeby interwencji kierowcy. Ich strategia opiera się na intensywnych testach, zbieraniu danych o wysokiej precyzji za pomocą drogich sensorów, takich jak Lidar, radar i kamery, oraz stopniowym rozszerzaniu stref działania. Tesla natomiast stawia na wizję opartą głównie na kamerach, wykorzystując sieć neuronową i masowe zbieranie danych od milionów pojazdów na drogach. To podejście, choć potencjalnie skalowalne na znacznie większą skalę, wiąże się z innymi wyzwaniami technicznymi i regulacyjnymi, a także z obietnicą pełnej autonomii na poziomie 5 (L5), która wciąż pozostaje odległą perspektywą.
Implikacje dla przyszłości Tesli i rynku autonomicznych pojazdów
Z perspektywy kogoś, kto śledzi rynek, widzę, że słowa Krafcika mają realny ciężar, zwłaszcza w kontekście wyceny rynkowej Tesli, która w dużej mierze opiera się na przyszłych perspektywach jako firmy technologicznej, a nie tylko producenta samochodów. Niespełnione obietnice dotyczące robotaxi mogą realnie wpływać na zaufanie inwestorów i rynku. Mimo to, wiem, że Tesla nie odpuszcza swoich ambitnych planów. Firma nadal intensywnie inwestuje w rozwój sztucznej inteligencji i autonomii, postrzegając FSD jako kluczowy element swojej długoterminowej strategii. Ale mam wrażenie, że wyzwania techniczne, regulacyjne i konkurencyjne pozostają ogromne. Dalszy rozwój i wdrożenie prawdziwie autonomicznych usług transportowych będą wymagały czasu, gigantycznych zasobów i przede wszystkim – bezsprzecznego udowodnienia bezpieczeństwa i niezawodności w rzeczywistych warunkach. Rynek autonomicznych pojazdów jest wciąż w fazie ewolucji, a przyszłość pokaże, która strategia okaże się najbardziej skuteczna. Pytanie brzmi: czy ten wyścig zbrojeń na drogach okaże się w końcu wyścigiem po złoto, czy tylko po kolejną obietnicę?
